Online | Marzec 12-21.2021
I Ogólnopolska Konferencja Naukowo-Szkoleniowa
Życie Śmierć
Do startu konferencji pozostało:
I Ogólnopolska Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Życie Śmierć
Gdzie:
Online
Kiedy:
12-21.03.2021
W jakich godzinach:
18:00-21:00
Śmierć jest naturalną częścią życia.
Nie ma życia bez śmierci. Nie ma śmierci bez życia.
Porozmawiajmy o tym.
Dlaczego tak niechętnie rozmawiamy o śmierci, skoro wszyscy nieuchronnie musimy kiedyś umrzeć? Wielu z nas żyje, jakby śmierci nie było i jakby nigdy nie miała nadejść. Często boimy się nie tylko śmierci, ale też rozmowy o niej. Dla wielu ludzi mówienie o śmierci, zadawanie pytań na jej temat, związane jest z poczuciem lęku i wstydu. Wierzymy, że można inaczej.
Chcemy rozmawiać o umieraniu, śmierci i żałobie w sposób wspierający i spokojny. Jesteśmy przekonani, że tabuizowanie trudnych tematów nie służy naszemu dobrostanowi. Uważamy, że ciekawość związana z tematem śmierci nie jest dziwna, lecz jest wyrazem zdrowej, ludzkiej chęci zrozumienia świata. Wierzymy, że świadomość śmierci jest wartościowa.
Zapraszamy Państwa do zbliżenia się do tematu skończoności. Przedstawiamy zarówno nowe perspektywy jak i dawną wiedzę i praktyki. Przyglądamy się śmierci oczami lekarzy, terapeutów, naukowców i artystów. Zachęcamy Państwa do odwagi żeby poszerzyć swój horyzont i wejść w dialog.
Podczas I Ogólnopolska Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Życie Śmierć
będą Państwo mogli:
- podnieść swój poziom wiedzy o umieraniu, śmierci i żałobie
- zwiększyć swoją świadomość śmierci jako naturalnej części życia
- poznać innych ludzi, którzy szukają otwartego dialogu
Nasi znamienici prelegenci zapraszają do tego, aby:
- spojrzeć na starość i śmierć jak na istotny element porządku świata;
- oswoić tematy związane z towarzyszeniem tym, którzy odchodzą;
- przyjrzeć się edukacyjnym potencjałom rytuałów pogrzebowych;
- poznać nową perspektywę na proces żałoby;
- przyjrzeć się temu jak pomóc dziecku w pożegnaniu i żałobie;
- przybliżyć związek pomiędzy traumą a śmiercią;
- zastanowić się nad ars bene moriendi we współczesnej medycynie;
- szukać odpowiedzi na pytanie, czy do śmierci można się przygotować;
- porozmawiać o śmierci przez pryzmat sztuki;
- zgłębić temat wsparcia dla osieroconych przez samobójczą śmierć bliskich;
- umierając z każdym oddechem stać się pełni życia.
*
Życie każdego z nas bez wyjątku jest wpisane w egzystencjalne ramy narodzin i umierania. Symboliczne przetwarzanie tematu śmierci zawsze miało swoje ważne miejsce w kulturze. Współczesność jest pod tym względem wyjątkowa - biegun narodzin jest kulturowo uwypuklony, oświetlony, przyjęty. Natomiast biegun śmierci pozostaje w cieniu, jest omijany i spychany w nieświadomość i stamtąd domaga się uwagi poprzez sny, przeczucia czy lęki. Rzadko ją uzyskuje
A jak by to było (zadajemy to pytanie inspirując się tekstem Jane Whitlock) gdybyśmy odważyli się dać śmierci tyle miejsca i uwagi, ile dajemy narodzinom i otoczyli koniec życia słowami, gestami i rytuałami, tak jak czynimy to z jego początkiem?
- Być może rodziny opiekujące się osobą terminalnie chorą mogłyby liczyć na podsyłanie książek, które koniecznie trzeba przeczytać i filmów, które należy bezwzględnie zobaczyć. Przyjaciele i znajomi chętnie dzieliliby się opowieściami o odchodzeniu bliskich z ich własnej rodzinnej historii.
- Czy organizowalibyśmy pożegnalne przyjęcia, kolacje, koncerty i przynosili odpowiednie do okoliczności dary: miękki koc, poduszkę, świece o ulubionym zapachu, wiersze, płyty?
- A może angażowalibyśmy nasze ręce aby szyjąc, malując czy gotując pozwolić wyrazić się emocjom, nadać kształt intencjom, a także wyrazić wdzięczność za relację z umierającym człowiekiem.
- Czy spisywalibyśmy życzenia i myśli o tym jak chcielibyśmy się czuć w chwili śmierci, tworzylibyśmy wizualizacje wewnętrznych obrazów i prosili bliskich o wsparcie ich urealnienia?
- Być może zechcielibyśmy przyjrzeć się naszym relacjom - coś domknąć, za coś przeprosić, za coś podziękować, komuś wybaczyć. Może chcielibyśmy rozdysponować ważne dla nas przedmioty, aby wyrazić wdzięczność i pamięć o wspólnym czasie i wpłynąć na to, co po nas zostanie i jak zostaniemy zapamiętani.
- Może moglibyśmy umierać w domu i poczynić niezbędne przygotowania, aby nasze umieranie odpowiednią oprawę.
- Czy chcielibyśmy, aby w ten czas mogliby zostać włączeni najmłodsi członkowie rodziny i społeczności, aby stał się ważnym wydarzeniem w formowaniu ich myślenia o życiu jako procesie, i o śmierci jako jego naturalnym zwieńczeniu?
- Może ciało osoby zmarłej moglibyśmy traktować z miłością, bez pośpiechu żegnać się z nim znajdując przy tym sposób na wyrażanie emocji we wspólnym płaczu, śmiechu, śpiewie, bliskości, wzajemnym obejmowaniu się i kołysaniu.
- Moglibyśmy sprawić, by pogrzeb miał wymiar osobistego rytuału i odbywał się w zaplanowany przez zmarłego i jego bliskich sposób?
- Może moglibyśmy być razem.
*
Jak mówić o śmierci, aby przywrócić ją do życia?
Niech I Ogólnopolska Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Życie Śmierć
będzie dla nas etapem tej drogi.
Dołącz do naszej społeczności i zobacz wydarzenie na Facebooku!
Komitet Organizacyjny
Przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego: Sylwia Wójcik (Czas na Zmiany pracownia psychologiczna)
Wiceprzewodnicząca Komitetu Organizacyjnego: dr Marta Anna Sałapata (Instytut Pedagogiki Akademii Pomorskiej w Słupsku; Członkini Kolektywu Instytutu Dobrej Śmierci)
Członkowie Komitetu Organizacyjnego: Marta Kowal (Instytut Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego); Urszula Kaźmierczak
Partnerzy Konferencji:
- Instytut Pedagogiki Akademii Pomorskiej w Słupsku
- Instytut Dobrej Śmierci
Patronaci Konferencji:
- Polskie Stowarzyszenie Somatic Experiencing – Patronat Konferencji Życie Śmierć
- Blog Sprawy Ostateczne – Matronat Konferencji Życie Śmierć
Komitet Naukowy Konferencji:
- prof. dr hab. n. med. Elżbieta Krajewska-Kułak (Uniwersytet Medyczny w Białymstoku)
- dr hab. Przemysław Grzybowski, prof. nadzw. UKW (Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy)
- dr Małgorzata Rębiałkowska-Stankiewicz (Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy)
- dr Aleksandra Kurowska-Susdorf (Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni)
- dr Anna Janowicz (Wyższa Szkoła Bankowa w Gdańsku; Prezes Zarządu Fundacji Hospicyjnej "Hospicjum to też życie")
- dr Andrzej Guzowski (Uniwersytet Medyczny w Białymstoku)
- dr Marta Anna Sałapata (Akademia Pomorska w Słupsku)
Program Konferencji
Pierwszy dzień
12.03.2021 - Piątek
10:45 – rozpoczęcie Konferencji dr Marta Sałapata
11:00 - Renata Arendt Dziurdzikowska
"Zostaje tylko miłość"
12:30 - dr Małgorzata Rębiałkowska Stankiewicz
"Chcę umrzeć żyjąc…"
14:00 - dr hab. Przemysław Paweł Grzybowski prof. nadzw. UKW
"Śmiech życia i śmierci podczas okupacji hitlerowskiej"
[ze względu na prawa autorskie, wykład nie będzie nagrywany]
16:00 - dr Anna Janowicz
"Opieka nad osobami u kresu życia w doświadczeniu opiekunów rodzinnych"
Drugi dzień
13.03.2021 - Sobota
18:00 - 19:30 Beata Muszyńska-Dębska
"Starość i śmierć jako etap zamykający życie? Czy niezręczność i tabu? Strach przed śmiercią (na podstawie rozmów o tym czego się boimy w kontekście śmierci)"
19:30-20:00 PRZERWA
20:00 - 21:30 Anja Franczak
"Indywidualna droga: Nowe perspektywy na złożony proces żałoby"
Trzeci dzień
14.03.2021 - Niedziela
19:00 - 21:00 Sylwia Wójcik [limit miejsc: 20 osób]
"Lekcje umierania, a gdyby został Ci rok życia" [warsztaty - spotkanie na żywo, nie będzie nagrywane]
Obowiązuje zasada kto pierwszy ten lepszy. Kolejne osoby, które zapiszą się na warsztat, dodamy do listy rezerwowej.
Czwarty dzień
15.03.2021 - Poniedziałek
18:00 - 19:30 dr Aleksandra Kurowska-Susdorf
"Gdy odchodzisz duszo. Edukacyjny potencjał rytuałów pogrzebowych w doświadczeniu dziecka-dorosłego"
19:30-19:45 PRZERWA
19:45 - 21:15 dr Andrzej Guzowski
"Czemu śmierć jest straszna? Jak o niej rozmawiać?"
Piąty dzień
16.03.2021 - Wtorek
18:00 - 19:30 Piotr Antoniak
"Trauma - spotkanie ze śmiercią"
19:30-20:00 PRZERWA
20:00 - 22:00 Anea Filipek [limit miejsc: 12 osób]
"Jak towarzyszyć w odchodzeniu? – dyskusja i krąg opowieści" [spotkanie na żywo, nie będzie nagrywane]
Obowiązuje zasada kto pierwszy ten lepszy. Kolejne osoby, które zapiszą się na warsztat, dodamy do listy rezerwowej.
Szósty dzień
17.03.2021 - Środa
18:00 - 19:30 Aneta Zychma
"Śmierć oczami dziecka - jak o niej mówić. Wskazówki dla wspierającego dorosłego."
19:30-19:45 PRZERWA
19:45 - 21:15 dr Urszula Kluz-Knopek
"Nieumieralność"
Siódmy dzień
18.03.2021 - Czwartek
19:00 - 21:00 Monika Jagniewska [limit miejsc: 12 osób]
"Kulturalnie o śmierci dyskusja i krąg opowieści" [spotkanie na żywo, nie będzie nagrywane]
Obowiązuje zasada kto pierwszy ten lepszy. Kolejne osoby, które zapiszą się na warsztat, dodamy do listy rezerwowej.
Ósmy dzień
19.03.2021 - Piątek
18:00 - 19:30 dr Marta Sałapata
"Patografia jako źródło uczenia się. Czy opowieść o umieraniu może dawać nadzieję?"
19:30-19:45 PRZERWA
19:45 - 21:15 Michał Błoch
"Hospicjum jako szansa na realizację motywu ars bene moriendi we współczesnej medycynie"
Dziewiąty dzień
20.03.2021 - Sobota
18:00 - 19:30 Małgorzata Sieczkowska
"Życie po S. edukacja i pociecha dla osieroconych przez samobójczą śmierć bliskich"
19:30-20:00 PRZERWA
20:00 - 21:30 Beata Frankowska [limit miejsc: 20 osób]
"Warsztaty opowiadania historii o śmierci i przemijaniu" [spotkanie na żywo, nie będzie nagrywane]
Dziesiąty dzień
21.03.2021 - Niedziela
Wykłady kończące
11:00 - 12:30 Renata Arendt Dziurdzikowska
"Śmierć z każdym oddechem"
18:00 - 20:30 Death opowieści - zakończenie
[spotkanie na żywo, nie będzie nagrywane]
Prelegenci:
Instytut Pedagogiki Akademii Pomorskiej w Słupsku
Certyfikowana coach, dziennikarka, pisarka, autorka książek
Psychoterapeutka
Założycielka Instytutu Dobrej Śmierci
Adiunkt Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni
Opowiadaczka historii (storyteller), redaktorka, animatorka kultury
Psycholog – terapeuta traumy
Wolontariuszka w hospicjum wspieram ludzi w odchodzeniu
Pedagożka, konsultantka kryzysowa, trenerka relaksacji oraz autorka bajek
Artystka wizualna, doktorka sztuki i inżynierka informatyki
Kulturoznawczyni, psychoterapeutka Gestalt, praktyczka Brainspotting
Psycholożka, terapeutka Somatic Experiencing
Lekarz, pediatra paliatywny
Psychoterapeutka, specjalistka terapii traumy i terapii systemowej
Doktor nauk społecznych, prezes Fundacji Hospicyjnej z Gdańska
Asystent w Uniwersytecie Medycznym w Białymstoku, pedagog
Psychoonkolożka, pedagożka, adiunktka w IP Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Wykładowca w Katedrze Pedagogiki Ogólnej i Porównawczej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Cennik zapisów
Im wcześniej się zapiszesz, tym mniej zapłacisz!
(-10% zniżki dla członków i członkiń Polskiego Stowarzyszenia Somatic Experiencing oraz członków i członkiń Instytutu Dobrej Śmierci)
Konferencja Życie Śmierć 12.03 - 21.03.2021 r.
| Kupując w okresie: | Zapłacisz |
|---|---|
| do 31.01.2021 r. | 290 zł (-10% dla członków i członkiń PSSE i IDŚ) |
| 01.02.2021 r. - 10.03.2021 r. | 390 zł (-10% dla członków i członkiń PSSE i IDŚ) |
| 11.03.2021 r. - 04.04.2021 r. | 450 zł (-10% dla członków i członkiń PSSE i IDŚ) do 04.04.21 r. będą udostępnione linki do obejrzenia wykładów |
Opis prelegentów
dr Marta Sałapata
adiunktka w Zakładzie Pedagogiki Ogólnej w Instytucie Pedagogiki Akademii Pomorskiej w Słupsku, pedagożka, filolożka, wolontariuszka hospicyjna. Członkini Kolektywu Instytutu Dobrej Śmierci. Absolwentka Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego w obszarze pomocy psychologicznej i interwencji kryzysowej oraz studiów podyplomowych "Zintegrowana edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna". Wiceprzewodnicząca Słupskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Jej zainteresowania badawcze dotyczą problematyki śmierci i umierania w ujęciu interdyscyplinarnym, sytuacji trudnych oraz umiejętności radzenia sobie, procesu kształtowania się tożsamości jednostki, rozwoju zawodowego i kompetencji nauczyciela.
Swoją pracę doktorską poświęciła analizowaniu postaw nauczycieli edukacji wczesnej wobec śmierci (UMK 2012 r.) Prowadzi wykłady, warsztaty i szkolenia m.in. na temat tego, w jaki sposób wspierać dzieci i młodzież w sytuacji straty, żałoby.
Interesuje się patografią - gatunkiem autobiografii pisanej z perspektywy osoby chorej/cierpiącej/umierającej.
W wolnym czasie gotuje, szydełkuje, tka na krośnie i uprawia ogród.
Temat wystąpienia:
Patografia jako źródło uczenia się. Czy opowieść o umieraniu może dawać nadzieję?
W kontekście funkcjonowania społecznego, konsekwencje śmierci jednostki nie dotyczą bezpośrednio jej samej (poza faktem, iż przestaje istnieć jako fizyczny członek społeczności), ale osób, na które swoim istnieniem wywoływała wpływ. Jak wiemy, śmierć jest jedną z tych sytuacji granicznych, która znajduje się poza możliwością ludzkiego poznania. Nie poznamy własnej śmierci, dostępne będzie jedynie (i to zależnie od stopnia świadomości jednostki) własne umieranie. Jak konstatował John Hardwig „[n]ie jesteśmy gatunkiem pustelników”, dlatego możemy zaobserwować, jak człowiek obok nas konfrontuje się z własną śmiertelnością (śmierć Innego) i dostrzec, jakie to ma znaczenie dla nas samych. Dokonać tego możemy, między innymi, dzięki bogactwu kultury, której element stanowią patografie.
Wystąpienie będzie próbą wprowadzenia do problematyki patografii, które jako teksty kulturowe podnoszące tematykę radzenia sobie przez jednostkę z przeżyciem granicznym, mają – w mojej opinii – ogromny potencjał uczenia się z biografii Innego. A co chyba najważniejsze, jest to potencjał dawania nadziei.
Renata Arendt Dziurdzikowska
certyfikowana coach, dziennikarka, pisarka, autorka kilkunastu książek, między innymi: „Tajemnice kobiet”, „Możesz odejść, bo cię kocham. O śmierci, pożegnaniu i życiu po stracie”. Z Wojciechem Eichelbergerem „Siedem boskich pomyłek”, „Mężczyzna też człowiek”, „Zatrzymaj się”, „Co z tym światem?”. Z Benedyktem Peczko „Zrozumieć mężczyznę” i „Męski świat”. Z Maciejem Żbikiem i Magdaleną Chmielewską „Alchemia snu”.
Uczyła się u wybitnych psychoterapeutów i trenerów, twórców metod i szkół. Prowadzi wykłady, warsztaty, kręgi kobiet i sesje indywidualne, uczestniczka seminariów i konferencji (www.rdziurdzikowska.pl)
Tematy wystąpień:
Zostaje tylko miłość
Przez wiele lat słuchałam opowieści ludzi, którzy stracili bliskich – pożegnali rodziców, ukochanych mistrzów, partnerów, mężów, żony, przyjaciół, dzieci. To były rozmowy o życiu i o śmierci, a nade wszystko o miłości. Zostaje tylko miłość – to zdanie okazywało się pointą niemal każdej z tych rozmów. Nierzadko wśród bólu i łez wybrzmiewało jak pieśń pochwalna życia, jak powrót do domu: wnosiło współczucie, spokój, ulgę i odprężenie. Pamiętam te rozmowy, ponieważ tak poruszających spotkań nie sposób zapomnieć; złożyły się na książkę „Możesz odejść, bo cię kocham. O śmierci, pożegnaniu i życiu po stracie.”
Zostaje tylko miłość. Jak to możliwe, że nie wiemy tego w czasie, gdy nasi bliscy są z nami, żyją? Jak odkrywać tę prawdę każdego dnia?
Śmierć z każdym oddechem
Jesteśmy świadomi, że żyjąc umieramy – z każdym rokiem, miesiącem i dniem, z każdą godziną i oddechem. To dobra wiadomość, ponieważ świadomość przemijania, kruchości nas samych i naszego życia staje się kotwicą wszystkiego, co w życiu najistotniejsze i najpiękniejsze.
Umierając z każdym oddechem stajemy się pełni życia. To stąd płynie prawdziwe zaangażowanie, oddanie i docenienie chwili, która właśnie trwa i nigdy się nie powtórzy. W tej chwili jest nasze życie i tylko w niej.
Świadome umieranie z każdym oddechem to najpotężniejsza z praktyk. Czym w istocie jest? Od czego zacząć?
Beata Muszyńska-Dębska
Antropolożka kultury, psychoterapeutka w nurcie Psychologii zorientowanej na Proces, terapeutka traumy w nurcie Somatic Experiencing® i SOMA Embodiment®, interwentka kryzysowa.
Pracuje w nurcie humanistycznym, procesowym, który skupia uwagę na osobistym doświadczeniu człowieka, jego relacjach ze sobą, z własnymi emocjami i doznaniami płynącymi z ciała, a także ze światem zewnętrznym. W pracy i w życiu korzysta z nurtów kontemplacyjnych i metod pracy z ciałem.
Obecnie prowadzi ośrodek terapeutyczny - Przystanek Latającej Żyrafy.
Temat wystąpienia:
Starość i śmierć jako etap zamykający życie? Czy niezręczność i tabu?
Narodziny rozpoczynają wędrówkę człowieka przez życie, które prowadzi nas różnymi ścieżkami poprzez dzieciństwo, dorastanie, dorosłość i starość aż do pewnego kresu, jakim jest śmierć.
Wielu z nas przechodzi przez te wszystkie etapy w mniejszym lub większym spokoju. niektóre związane są z burzami i huraganami a podczas innych odnajdujemy spokój, i być może docieramy do rajskich, szczęśliwych plaż. Każdy z etapów ma swój indywidualny charakter i specyficzne zadania do wypełnienia, pytania egzystencjalne i troski.
Niektórzy z nas nie dotrą w takim samym tempie do ostatniego portu. Nie zaznają smaku starości nazywanej także schyłkiem życia… Z różnych powodów, takich jak choroba czy nagła śmierć dotrą do ostatniego portu na skróty, pomijając wiele po drodze, często nie dostajemy uprzedzenia o zmianach.
Z jednej strony proces przechodzenia czy płynięcia przez życie jest bardzo indywidualny, z drugiej jest wspólnym doświadczeniem, przez który przechodzimy wszyscy. Powiedziałabym nawet więcej. Jeśli pomyślimy o sobie jako części natury to odnajdziemy połączenie i podobną cykliczność życia, i umierania w przyrodzie, dlatego wydaje mi się naturalne korzystanie ze słów, pojęć nawiązujących do zjawisk przyrodniczych w opisie radości i zmagań człowieka ze swoim losem.
Podczas naszego spotkania:
- Spojrzymy na starość i śmierć jak na istotny element porządku świata.
- Poszukamy funkcji, jakie pełnią w życiu człowieka będącego częścią większej całości, jakiegoś istotnego cyklu przyrody i świata.
- Zadamy sobie pytania dlaczego nasza kultura - starość i śmierć postrzega jako coś niezręcznego i do ukrycia?
- I być może poszukamy naszych własnych sposobów i refleksji jak odnaleźć sens w tym, co może być niepokojące w procesie starzenia się i umierania.
Anja Franczak
Towarzyszka w żałobie
Pomysłodawczyni i założycielka Instytutu Dobrej Śmierci. Wspiera osoby w żałobie poprzez konsultacje indywidualne, szkolenia i warsztaty. Autorka blogu “Sprawy Ostateczne”, na którym pisze o tematach związanych z umieraniem, śmiercią i żałobą. W 2020 roku rozpoczęła dwuletnie szkolenie na doulę umierania.
www.anjafranczak.com // www.instytutdobrejsmierci.pl // www.sprawyostateczne.pl
Temat wystąpienia:
Indywidualna droga: Nowe perspektywy na złożony proces żałoby
Jak możemy opisać i zrozumieć proces żałoby? Pomimo ewolucji w ciągu ostatnich 50 lat, szeroko znane w Polsce są przede wszystkim modele oparte na etapach, które były wczesnymi podstawami teorii żałoby. Anja Franczak przedstawia alternatywny, dynamiczny model, który poszerza naszą perspektywę na złożony proces żałoby. Pokazuje, jaki wpływ mają różne teorie żałoby na społeczne i kulturowe oczekiwania normatywne, dotyczące „normalnej” i „patologicznej” żałoby, oraz na rozumienie celów terapeutycznych.
dr Aleksandra Kurowska-Susdorf
Jestem adiunktem w Instytucie Studiów Edukacyjnych na Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. W pracy naukowej szukam możliwych dróg edukacji do śmierci w kontekście lokalnym - kaszubskim oraz detabuizacji tematu umierania szczególnie wśród dzieci, pedagogów i rodziców. Poza pracą naukową uwielbiam uczyć języków obcych oraz jako przewodnik oprowadzać po Gdańsku i Kaszubach. W każdej wolnej chwili ruszamy rodzinnie kamperem w świat – ten bliski lokalny, i daleki.
W pracy naukowej podjęłam się rozwinięcia zagadnień związanych z tanatologią w zakresie edukacji (tanatopedagogika). Duża część badań naukowych to projekty interdyscyplinarne mieszczące się w polu pedagogiki społecznej, złożone ze studiów empirycznych oraz teoretycznych z zakresu antropologii kulturowej, tanatologii, filozofii, historii, psychologii, socjologii. Problematyka badawcza potraktowana jest w duchu antropologii społecznej, dla której ważne jest dotarcie do oddolnie konstruowanych znaczeń tanatycznej praktyki społecznej Kaszubów mieszkających w Polsce, Kanadzie i USA, zmieniających się w zależności od sytuacji granicznych i relacji podmiotu ze środowiskiem. W badaniach jakościowych skupiam się na praktyce społecznej Kaszubów w obszarze religijno-rytualnym z aspektami związanymi z tradycjami pogrzebowymi. Ponadto w pracy naukowej zajmuje się szeroko rozumianą pedagogiką pamięci i miejsca w obszarze teoretycznych rozważań jak i badań empirycznych na przykładzie podróży genealogicznych Kaszubów z Kanady i USA do Polski oraz Danzingerów na Pomorze. Zagadnienia związane z emigracją Kaszubów za ocean czy złożonej historii międzywojennej Wolnego Miasta Gdańsk znacząco wzbogaca obszar edukacji regionalnej.
Temat wystąpienia:
Gdy odchodzisz duszo. Edukacyjny potencjał rytuałów pogrzebowych w doświadczeniu dziecka - dorosłego. Kontekst kaszubski.
Zwyczaj śpiewanej wigilii żałobnej Pustô Noc prawdopodobnie znany był i celebrowany na Kaszubach już w XVIII wieku. Straż przy trumnie mogła trwać jedną a nawet dwie lub trzy noce. W tradycji ludowej był to czas modlitwy i nabożnych pieśni, zrytualizowana forma organizacji chaosu wywołanego śmiercią.
Pustô Noc uważana jest przez najstarsze pokolenie Kaszubów za jeden z najistotniejszych momentów godnego odprawienia duszy na tamten świat. Dusza nie odchodzi od razu. Czuwa przy ciele, jako strażnik i obserwator. Faza marginalna, between and betwix to czas magicznego zawieszenia, w którym gesty, artefakty i samo miejsce odgrywa rolę edukacyjną. Przestrzeń dospołeczna, to trzeci pedagog, wpływa na to jak i czego się uczymy, co pamiętamy.
Przedmiotem wystąpienia są narracje tanatyczne i zawarta w nich magia lekcji życia płynących z liminalności i uczestnictwa. Kaszubscy narratorzy dzieci-dorośli uczestniczący w rytuałach pogrzebowych opowiadają jak na przestrzeni lat kształtowało się ich rozumienie śmierci i jej wymiarów, i jak dzisiaj jako przedstawiciele silver generation postrzegają uniwersalność, nieodwracalność i nieuchronność śmierci.
Beata Frankowska
Opowiadaczka historii (storyteller), redaktorka, animatorka kultury, edukatorka, związana z pierwszym w Polsce stowarzyszeniem skupiającym opowiadaczy „Grupa Studnia O.” (www.studnia.org); od ponad dwudziestu lat, wytrwale i nieprzerwanie, zajmuje się sztuką opowiadania, tworzy/reżyseruje spektakle opowiadania, które pokazuje w ośrodkach kultury, szkołach, bibliotekach, muzeach i na festiwalach w Polsce i zagranicą. Od 2006 roku współtworzy Międzynarodowy Festiwal Sztuki Opowiadania w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie (www.festiwalopowiadania.pl). Współautorka i redaktorka książki „Małe muzea, duże historie”, adresowanej do muzealników i animatorów kultury. Koordynatorka wielu projektów edukacyjnych, związanych z dialogiem kulturowym, tożsamością, pamięcią. Prowadzi warsztaty opowiadania historii dla różnorodnych grup zawodowych, w tym dla nauczycieli, socjoterapeutów, bibliotekarzy, muzealników, edukatorów, a także dla dzieci, młodzieży, studentów. We współpracy z Centrum Edukacji Obywatelskiej zrealizowała wiele projektów związanych z opowiadaniem historii lokalnych, m. in. w Węgrowie, Biłgoraju, Zgierzu, Kazimierzu Dolnym. Od kilku lat współtworzy fundację Musszelka, gdzie łączy sztukę opowiadania z ekologią, wydaje książki dla dzieci (www. musszelka.pl).
Temat wystąpienia:
Warsztaty opowiadania historii o śmierci i przemijaniu [limit miejsc: 20 osób]
Punktem wyjścia naszego spotkania będzie opowieść „Ducha dziadka i inne historie”. Jest ze mną od wielu lat, od kiedy zaczęłam zadawać sobie pytanie, jak opowiadać o śmierci dzieciom, ale także dorosłym. Czy opowieści tradycyjne przychodzą nam tu z pomocą? Czy znajdziemy pocieszenie i zrozumienie w baśniach i przypowieściach? Podczas spotkania podzielę się z Wami swoimi poszukiwaniami na ten temat. Dotkniemy również wątku opowieści osobistej – jak opowiadać o bliskich nam zmarłych, jak napisać mowę (a może właśnie opowieść) pogrzebową.
Warsztat na żywo (nie będzie nagrywany)
Piotr Antoniak
Jestem śmiertelnikiem, z zawodu - terapeutą traumy. Pracując z osobami uzależnionymi, doświadczającymi przemocy, będącymi w kryzysie spotykałem się z tematem śmierci. Jednak, kiedy on się ujawniał w postaci intelektualizacji, przytłaczających uczuć brakowało mi „narzędzi”, żeby oferować skuteczną pomoc. Zdałem sobie sprawę, że niezależnie od miejsca i grupy z którą pracowałem to przede wszystkim spotykałem ludzi, którzy doświadczyli w swoim życiu traumy. To mnie zaprowadziło na inny - obecny etap mojej drogi zawodowej.
Od 25 lat jestem psychologiem. Moje najważniejsze rekomendacje jako terapeuty traumy to: certyfikowany praktyk metody Somatic Experiencing, certyfikowany praktyk metody SOMA-Embodiment, ukończone dwa poziomy szkolenia z zakresu terapii metodą EMDR, oraz kurs Focusingu i Przedłużonej Ekspozycji wg Edny Foa. Jestem współzałożycielem i członkiem Polskiego Stowarzyszenia Somatic Experiencing.
Praca zorientowana na odczucia w ciele i na to, co dzieje się w naszym układzie nerwowym, kiedy doświadczamy traumy pozwala mi być uważnym na temat śmierci i zapraszać innych do tej uważności, przez co życie po traumie może stać się pełniejsze.
Temat wystąpienia:
Trauma – spotkanie ze śmiercią
Najczęściej trauma kojarzy nam się z sytuacjami związanymi z bezpośrednim zagrożeniem życia. To skojarzenie zawdzięczamy doniesieniom medialnym, przekazom ustnym i w części publikacjom, które określiły charakterystykę takich okoliczności. Być może zawdzięczamy je również tzw. trendom społecznym, które wymagają od jednostki coraz większej odporności, wytrwałości, tolerancji na ból zaprzeczając jednocześnie odczuwaniu lęku w sytuacji zagrożenia. Nawet w psychologii, psychoterapii temat śmierci bywa pomijany lub jest ewentualnie rezerwowany do ciężkich chorób, czy sytuacji ostrego kryzysu. Osobiście uważam, że owo pomijanie, nie nazywanie może być również doświadczeniem traumatycznym. Podejścia ukierunkowane na pracę z ciałem wyraźnie dowodzą, że nasz system nerwowy w specyficzny sposób odbiera zagrożenie i wręcz instynktownie a nie poprzez umysł (co zabiera więcej czasu) uruchamia reakcję obronną nastawioną na przetrwanie, przeżycie. Celem wystąpienia będzie przybliżenie związku pomiędzy traumą a śmiercią. Okazuje się, że siła traumatycznego zdarzenia może być uwarunkowana zarówno reakcjami ze świata zewnętrznego, jak również płynącymi ze świata wewnętrznego. Z kolei ów stopień nasilenia może wpływać na to jak bardzo doświadczenie traumatyczne będzie kojarzone z doświadczeniem umierania.
Anea Filipek
Jako wolontariuszka w hospicjum wspierałam osoby umierające. Świadomą obecnością, rozmową i …śpiewem. Przychodzą do mnie pieśni dla tych, którzy odchodzą i pieśni pogrzebowe. Od roku spotykam się z kobietami w kręgu, gdzie wspólnie szukamy nowego podejścia do śmierci i nowych rytuałów, ceremonii przywracających umieraniu właściwe miejsce i szacunek. Ukończyłam studia podyplomowe z Zarządzania kryzysem i Pierwszej pomocy emocjonalnej. Z zawodu jestem koordynatorką badań klinicznych, a z powołania tą, która odprowadza dźwiękiem.
Moje strony:
www.towarzyszeniewodchodzeniu
www.fb.com/towarzyszenie.w.odchodzeniu
Temat wystąpienia:
Jak towarzyszyć tym, którzy odchodzą – krąg opowieści [limit miejsc: 12 osób]
„Jakie było twoje życie?
Jakie było wędrowanie?
Czy znalazłeś tu odpowiedź
Na twojej duszy pytanie?
Jakie było twoje życie?
Ile wziąłeś, ile dałeś?
Czy miłości doświadczyłeś?
I czy miłość okazałeś?”
To jedna z moich pieśni. Przychodzą do mnie, żebym śpiewała je umierającym.
Zapraszam Was do kręgu o tym, jak towarzyszyć w odchodzeniu jak być z tymi, których za chwilę nie będzie tu z nami. Kiedyś ludzie wiedzieli, jak to robić. Mieli pieśni, słowa, ceremonie. My to zgubiliśmy. I szukamy na nowo. Pieśni, słów, ceremonii.
Towarzyszenie umierającym jest dla mnie ważne, bo w ten sposób daję przestrzeń doświadczeniu tak wypartemu w naszej kulturze. Tak jak odzyskujemy porody i narodziny, tak odzyskujemy umieranie, dajemy mu wagę, czas, robimy mu miejsce w życiu.
Pytanie o to, jak to robić, jak towarzyszyć, jest ze mną od wolontariatu w hospicjum. W historiach ludzi, w książkach, własnych doświadczeniach i na kręgach kobiet szukam wiedzy, kiedyś tak powszechnej.
Dawniej umierało się głównie w domach i wiedza o tym, jak wspierać bliskich na ostatnim etapie życia, była przekazywana z pokolenia na pokolenie. Dzieci obserwowały rodziców opiekujących się dziadkami, a śmierć była nieuchronna, ale bliska i bardziej naturalna. Postęp medycyny przeniósł śmierć do szpitali, dlatego wiele ludzi umiera dziś w otoczeniu specjalistów i technologii, z dala od rodziny. Pandemia i zakaz odwiedzin dodatkowo zwiększyły ten dystans i pokazały, jak trudno jest towarzyszyć na odległość i nie móc zobaczyć, przytulić ukochanej osoby. I jak ważne jest bycie blisko w ostatnich chwilach i możliwość pożegnania się.
Większość z nas chciałaby spędzić swoje ostatnie dni w domu, w towarzystwie bliskich i przyjaciół. Jeśli rodzina się na to zgadza, to jest to największy dar. I jednocześnie duże wyzwanie, bo najbliżsi często nie wiedzą, czego się spodziewać, czy sobie poradzą i jak mogą wspierać osobę umierającą. Odczuwają lęk, bezradność, a czasem wstyd. W trudnych chwilach pojawia się złość, bezsilność, zwłaszcza gdy nie ma wsparcia z zewnątrz. Rzadko kto ma w dzisiejszych czasach doświadczenie opieki nad umierającymi z wielopokoleniowej rodziny. Dawne rytuały i wiedza zanikają razem z pokoleniem naszych dziadków. A nowe jeszcze się nie pojawiły.
Wierzę w siłę wspólnoty i w to, że nasze doświadczenia mogą być źródłem zbiorowej mądrości. Dlatego zapraszam Was do kręgu i podzielenia się doświadczeniami związanymi z towarzyszeniem i odprowadzaniem. Do wysłuchania siebie nawzajem i wyciągnięcia z opowieści innych, własnej historii lub dawnych rytuałów tego, co może okazać się cenne i pomocne w przyszłości. Podzielę się z Wami moimi odkryciami, moim doświadczeniem i moimi pieśniami.
Spotkanie na żywo (nie będzie nagrywane)
Aneta Zychma
Pedagożka, konsultantka kryzysowa, trenerka relaksacji oraz autorka bajek dla dzieci. W pracy zawodowej skupia się przede wszystkim na wsparciu dzieci i ich najbliższych w przeżywaniu żałoby. Prowadzi bloga Tulistacja. Tworzy personalizowane bajki terapeutyczne na zamówienie. W lipcu 2020 roku, nakładem wydawnictwa Book Ojciec, ukazał się jej debiut literacki zatytułowany „Tadzik i rak”( bajka o chłopcu chorym terminalnie wzbogacona o część teoretyczną dla rodziców i opiekunów). Na co dzień prowadzi bloga Tulistacja, promując rodzicielstwo bliskości, pedagogikę serca i podmiotowe traktowanie dzieci. Współpracuje z internetowym czasopismem dla świadomych rodziców Natuli - dzieci są ważne. Współtworzy kolektyw Instytutu Dobrej Śmierci.
Temat wystąpienia:
Śmierć oczami dziecka - jak o niej mówić. Wskazówki dla wspierającego dorosłego.
Podczas wykładu wyjaśnię:
- na czym polega i od czego zależy dziecięce rozumienie śmierci,
- jak postrzeganie umierania przez dzieci wpływa na przeżywanie przez nie żałoby,
- jak z empatią wspierać dziecko w żałobie,
- w jaki sposób można wyjaśnić dzieciom przemijanie i śmierć,
- czy dziecko może/powinno wziąć udział w ceremonii pogrzebowej i od czego to zależy,
- jak wspierać dzieci w obliczu śmierci ukochanego zwierzęcia.
Wykład dedykowany jest zarówno rodzicom jak i osobom pracującym z dziećmi.
dr Urszula Kluz-Knopek
Urszula Kluz-Knopek – artystka wizualna, doktorka sztuki i inżynierka informatyki. W swojej twórczości podejmuje problemy związane z relacją natury i kultury, opresyjności kultury popularnej, postrzegania śmierci naturalnej w kontekście wirtualnego życia. Zajmuje się również projektowaniem zorientowanym na problemy i potrzeby użytkownika, prowadzi własne studio graficzne – Studio Bakłażan.
Autorka wystaw indywidualnych: Keep away from fire (2013), Wiosennie (2015), Zmierzch (2017), Latający Dom Dobrej Śmierci (2017), PlayDead.info (2019), Połączenie nie zostało zerwane (2020). Autorka książki wydanej nakładem wydawnictwa słowo/obraz terytoria: PlayDead.info śmierć/nieśmiertelność jako pojęcia z pozoru przeciwstawne w kulturze współczesnej (2020) i, będącej obecnie w przygotowaniu, Czas Kamienia (2021).
Temat wystąpienia:
Nieumieralność
Gdzieś na pograniczu strachu przed okolicznościami umierania znanymi ze świata fizycznego, a życiem poza oznakami upływającego czasu w nowym, wirtualnym ekosystemie pojawia się zjawisko, które nazywam nieumieralnością. Większość z nas doświadcza drugich narodzin w Internecie, każdego dnia poświęcając wiele czasu, by budować swój pomnik, swoje alternatywne życie. Istniejemy wśród maszyn, od których oczekujemy (a może żądamy) ludzkich zachowań (chatboty). Wchodzimy z nimi w kontakty emocjonalne (robot Paro). Tworzymy je na swoje podobieństwo, a zarazem modyfikujemy siebie, zacierając granice pomiędzy tym, co biologiczne a techniczne. Czym jest więc nieumieralność?
Monika Jagniewska
Kulturoznawczyni, psychoterapeutka, praktyczka Brainspotting
Dawnej realizowałam się jako aktorka, dziennikarka, nauczycielka, producentka, restauratorka.
Dziś buduję swoje terapeutyczne portfolio w oparciu o terapię Gestalt, ACT i CFT.
Źródłem ożywienia i radości są dla mnie zarówno kultura jak natura, oba obszary eksploruję z nieustającym zaciekawieniem i szacunkiem dla ich bogactwa, piękna i różnorodności.
Razem z Sylwią Wójcik prowadzę cykl spotkań Death Cafe Poznań oraz grupę Życie Do Końca.
Temat wystąpienia:
Kulturalnie o śmierci [limit miejsc: 12 osób]
Temat śmierci, podobnie jak temat miłości, wymyka się potocznemu językowi. Słowa wydają się za ciasne i za ciężkie żeby wyrazić, co czujemy kiedy wypełnia nas miłość lub kiedy w naszym życiu pojawia się śmierć. Sztuka, w dużym uproszczeniu, powstała właśnie z tej bezradności w nazywaniu ludzkiego zachwytu i cierpienia. Jest z nami od zarania dziejów, pomaga w subtelnej komunikacji, w uwypuklaniu niuansów i półcieni emocji, jednocześnie dając poczucie wspólnoty wobec nienazywalnych aspektów naszej życiowej drogi. Sztuka pozwala oprzeć się o doświadczenia i przeżycia innych, spotkać się poprzez formę, symbol, metaforę w niezliczonych wytworach ludzkiej kreatywności.
warsztat
Zapraszam Cię do odszukania w pamięci dzieła, które w istotny sposób dotknęło w Tobie tego obszaru wrażliwości, w którym żywy jest wątek śmierci, śmiertelności, umierania, żałoby. Zapraszam do odwiedzenia wewnętrznej galerii dzieł ważnych, poruszających, konfrontujących z trudnymi emocjami, a jednocześnie pokazujących jak bardzo wspólny jest obszar tematów najważniejszych.
Jeśli masz ochotę porozmawiać o śmierci przez pryzmat sztuki, poszukaj w pamięci książki, filmu, spektaklu, pieśni, utworu, wiersza, obrazu lub fotografii, które powiedziały Ci o niej w sposób, który wydał Ci się świeży, otworzył nową perspektywę patrzenia, dotknął, ożywił wspomnienia, a może zadał pytania lub obudził lęk.
forma warsztatu
Proponuję spotkanie w grupie 12 osób, z których każda będzie mogła opowiedzieć o wybranym dziele, podzielić się fascynacją, poruszeniem, zachwytem lub zdziwieniem. Ważne aby wybór miał wymiar osobisty, wynikał z żywego rezonansu z Twoim "tu i teraz".
Jestem przekonana, że to co opowiadamy innym, opowiadamy także, a może przede wszystkim, sobie. Wybrany przez Ciebie wątek, to nitka wiodąca do ważnego dla Ciebie tematu, osobistej historii, ważnej relacji. Wsłuchaj się w siebie i zobacz, co się wyłoni i jak ożyje w spotkaniu z innymi.
Spotkajmy się i pozwólmy śmierci przybrać artystyczną maskę aby dała się zobaczyć z naszej ludzkiej perspektywy.
Przy zgłoszeniu na spotkanie proszę abyś podała/podał tytuł i autora wybranego dzieła.
Spotkanie na żywo (nie będzie nagrywane).
Sylwia Wójcik
Psycholożka, terapeutka Somatic Experiencing (metody pracy z traumą i z chronicznym stresem), praktyk SOMA Embodiment. Współzałożycielka i członkini Polskiego Stowarzyszenia Somatic Experiencing. Członkini kolektywu Instytut Dobrej Śmierci.
Była asystentką w Katedrze i Klinice Medycyny Paliatywnej na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. Przez kilka lat współpracowała z hospicjum domowym i z Akademią Walki z Rakiem. Wykładała na studiach podyplomowych na SWPS w Poznaniu, na Uniwersytecie Medycznym i na WSPiA w Poznaniu. Pracuje z osobami dorosłymi w praktyce indywidualnej i na warsztatach. Jest uczestniczką Kręgów Kobiet od wielu lat, sama też takie zwołuje i prowadzi. Na warsztatach uczy innych terapeutów jak autentycznie i w zgodzie z sobą, zaistnieć w świecie online i jak prowadzić sesje SE online.
Od wielu lat pracuje z ludźmi, którzy dojrzewają do zajęcia się tematem śmierci, a także z tymi, którzy zostali skonfrontowani z diagnozą zagrażającą życiu.
Prowadzi warsztaty Szkoła umierania – a gdyby został Ci rok życia?
Współprowadzi Death Cafe Poznań online, pomysłodawczyni i organizatorka I Ogólnopolskiej Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Życie Śmierć.
Cały czas uczy się jak mówić o śmierci, aby przywrócić ją do Życia.
https://www.facebook.com/sylwiawojcikczasnazmiany/
Temat wystąpienia:
Lekcje umierania, a gdyby został Ci rok życia? [Limit miejsc: 20 osób]
Oswajanie śmierci – czy to możliwe?
Praktykowanie umierania, czy możemy przygotować się na dobrą naturalną śmierć, która nas czeka?
Ja bym raczej zadała pytanie: w jaki sposób?
Zapraszam Cię do popatrzenia w śmierć. Tyle się mówi o tym, że ten proces nie tylko nie pozbawia energii, ale jej dodaje, potrafi dać spokój i rozwiać smutek. Zmieniają się relacje z ludźmi i zaangażowanie. Innego znaczenia nabiera samorealizacja. Tworzy się miłość do życia. Jest to proces, który trwa.
A ja zapraszam Cię do rozpoczęcia tej Drogi.
Na warsztacie zaproszę Cię do pracy indywidualnej i w grupach. Zaproszę Cię do doświadczenia, do zadania sobie pytań i do szukania twórczych odpowiedzi na nie.
Warsztat na żywo (nie będzie nagrywany)
Michał Błoch
Jestem lekarzem zajmującym się dość "niszową" dziedziną medycyny: pediatrią paliatywną. Pracuję w hospicjum domowym dla dzieci dwóch zakładach opiekuńczo leczniczych dla dzieci.
Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Lekarz Hospicjum dla Dzieci Dolnego Śląska "Formuła Dobra", ZOL dla Dzieci w Wierzbicach i Jaszkotlu. W trakcie specjalizacji z pediatrii w II Katedrze i Klinice Pediatrii, Gastroenterologii i Żywienia USK we Wrocławiu. Doktorant w Zakładzie Propedeutyki Pediatrii i Chorób Rzadkich UMW. W 2015r ukończył polsko-francuskie studia podyplomowe "Etyka w pediatrii i perinatologii" w IMiD w Warszawie, w 2018r ukończył studia podyplomowe z zakresu żywienia klinicznego i opieki metabolicznej na CMUJ w Krakowie. Obecnie w trakcie studiów podyplomowych z Psychoonkologii w SWPS.
Temat wystąpienia:
Hospicjum jako szansa na realizację motywu ars bene moriendi we współczesnej medycynie.
Śmierć nieodłączna towarzyszka medycyny. Przez wielu traktowana jako porażka – porażka leczenia, porażka lekarza, porażka walki o zdrowie. Śmierć - jednocześnie jedyny pewny punkt na linii życia. Hospicjum – równie straszne dla wielu słowo, równie chętnie wypierane z dyskursu społecznego. Jak Tobie kojarzy się hospicjum - dla mnie hospicjum to nadzieja. Nadzieja na to, żeby nie bolało, nadzieja na to, żeby nie było duszno, nadzieja na to, żeby kolejny dzień był dobry, kolejna godzina znośna. Hospicjum to szansa na to, żeby być do końca w godności. Hospicjum to zespół rozbrajający bezsilność, pozwalający działać, mimo wszystko
Małgorzata Sieczkowska
Temat wystąpienia:
Życie po S. edukacja i pociecha dla osieroconych przez samobójczą śmierć bliskich
wykład + książka (work-in-progress)
składają się z dwóch części:
- edukacyjnej, orientującej umysł i ciało
- prozatorskiej, stworzonej na pociechę osieroconym
mentalizacja S
język i nazewnictwo wokół S
motywy samobójstwa
S czyli M, samobójstwo jako akt morderstwa
z perspektywy ciała
akt agresji i autoagresji
działanie przeciwko wszystkim mechanizmom zachowania życia
postawa wobec S
tabu śmierci S. w różnych obszarach życia, nie wyłączając psychologii i psychiatrii
podejście wobec samobójstwa: moralne, diagnostyczne, egzystencjalne, duchowe
śmierć samobójcza w różnych kulturach
etyka dziennikarska w (nie)pisaniu o śmierci samobójczej
perspektywa osieroconych
katastrofa, szok, trauma, post-trauma, żałoba.
poczucie winy w roli głównej
złość na zmarłego
ciało bolesne
kontakt z miejscem śmierci
straumatyzowana przestrzeń
relacja z prawem
regres do wcześniejszych traum
wsparcie
progres
ku życiu
pokłon jako akt przywracania godności
nabożeństwo zindywidualizowane
relacje z ogólnie przyjętymi rytuałami
tworzenie nowych rytuałów
późne rytuały rodzinne
sztuka i użycie symboli jako akt uczczenia duszy i pamięci zmarłego
pokój pomiędzy światami
dr Anna Janowicz
Temat wystąpienia:
Opieka nad osobami u kresu życia w doświadczeniu opiekunów rodzinnych.
Wystąpienie: 12 marca (piątek) godzina 16.00.
Czas trwania: 1 godzina + 0,5 na pytania i dyskusję
Rola opiekuna rodzinnego wiąże się z wieloma zadaniami, wyzwaniami i obciążeniami. Sprawowanie opieki w domu, szczególnie przez długi czas lub intensywnie, nie tylko wnosi wiele zmian do życia opiekuna, ale także może powodować negatywne konsekwencje, w tym zespół wypalenia opiekuna (caregiver stress syndrome). Dlatego bardzo ważne jest wsparcie, które może zapewnić rodzina, inni opiekunowie nieformalni, ale także pracodawcy w przypadku opiekunów usiłujących łączyć pracę z opieką, obok oczywiście wsparcia systemowego, formalnego. Liczba opiekunów rodzinnych rośnie, więc jest to wyzwanie ważne dla państwa i społeczeństwa.
dr Andrzej Guzowski
Temat wystąpienia:
Czemu śmierć jest straszna? Jak o niej rozmawiać?
Wystąpienie: 15 marca (poniedziałek) godzina 20.00.
Czas trwania: 30 minut + 0,5 godziny na pytania i dyskusję
W trakcie spotkania odniosę się do faktu, że współczesna cywilizacja wybrała prostszą, bo naukową, opcję do tłumaczenia świata a przez to zatraciła poznanie duchowe. Człowiek w tym scjentystycznym paradygmacie stał się samotny i zalękniony. A jak wiadomo bramę do metafizyki stanowi właśnie śmierć...
dr Małgorzata Rębiałkowska Stankiewicz
Psychoonkolożka, pedagożka, adiunktka w Instytucie Pedagogiki na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Terapeutka traumy w nurcie NEST.
Od 13 lat związana z Akademią Walki z Rakiem- koordynatorka toruńskiego oddziału oraz koordynatorka Ogólnopolskiej Sieci Akademii Walki z Rakiem z filiami w Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Gdańsku, Gdyni, Białymstoku, Częstochowie, Zamościu, Kaliszu.
Prowadzi grupę wsparcia dla rodziców po stracie dziecka oraz grupę wsparcia dla rodzin pacjentów apalicznych w toruńskim ZOL-u Fundacji „Światło”. Pomysłodawczyni i realizatorka wielu akcji społecznych, realizowanych na teranie miasta Torunia, mających na zapobieganie streotypizacji i marginalizacji osób chorych onkologicznie. W pracy poszukuje nowych metod pracy z pacjentem. Od 6 lat, dla pacjentów chorych na raka, prowadzi terapię dramą oraz grupę teatralną „OnkoŚwiat”. Autorka wielu publikacji naukowych dotyczących wspierania osób chorych onkologicznie, osób w żałobie.
Temat wystąpienia:
Wystąpienie: 12 marca (piątek) godzina 12.30
Czas trwania: 1 godzina zegarowa + 0,5 na pytania i dyskusję
Według badań CBOS, trzy czwarte Polaków, chciałoby umrzeć w sposób niespodziewany a tylko jedna piąta chciałoby przygotować się do śmierci. Dane te, doskonale oddają skalę tanatycznego lęku. Choroba nowotworowa niesie z sobą zagrożenie życia i bywa, że kończy się śmiercią pacjenta. Jak sobie z tym radzą osoby chore? Jak pomóc przygotować się do odejścia? Inspiracją tematu wystąpienia są słowa jednej z moich pacjentek: „Chcę umrzeć żyjąc…”. Chciałabym opowiedzieć Państwu historie dotyczące odwagi świadomego i, na miarę stanu fizycznego, aktywnego odchodzenia kobiet chorych onkologicznie. Historie pożegnań rozgrywających się na scenie teatru, w galerii sztuki i na deskach estrady.
dr hab. Przemysław Paweł Grzybowski prof. nadzw. UKW
Temat wystąpienia:
Śmiech życia i śmierci podczas okupacji hitlerowskiej
Wystąpienie: 12 marca (piątek) godzina 14.00
Czas trwania: 1 godzina zegarowa + 0,5 na pytania i dyskusję
Podczas kryzysu społecznego towarzyszącego wojnie i okupacji jednym z czynników poprawiania jakości życia jest śmiech. Może on występować w różnych okolicznościach jako śmiech oprawców, ofiar i gapiów. W takich miejscach jak instytucje kulturalne, więzienie, getto, obóz koncentracyjny lub zagłady, okupacyjny śmiech towarzyszył ludziom stanowiąc niekiedy wyznacznik granicy między życiem i śmiercią. Bogato ilustrowany wykład będzie wprowadzeniem do refleksji nad życiem i śmiercią w czasach kryzysu związanego z wojną i okupacją oraz nad śmiechem jako zjawiskiem towarzyszącym człowiekowi bez względu na okoliczności.
PYTANIA I ODPOWIEDZI
Czy będzie można odsłuchać wykładów w późniejszym terminie?
Tak. Każdy wykład będzie można odsłuchać jeszcze przez 14 dni (do 4.04.2021 r.). Na email, podany podczas rejestracji, każdy uczestnik dostanie instrukcję jak będzie można tego dokonać.
Czego nie będzie można odsłuchać w późniejszym terminie?
W późniejszym terminie, nie będzie można odsłuchać warsztatów/kręgów opowieści i Death Opowieści (spotkania wszystkich uczestników, kończącego Konferencję w dniu 21.03.2021 r.)
Czy jest możliwość płatności w ratach?
Nie
Na ile czasu dostanę dostęp do materiałów?
Na czas trwania Konferencji i na 14 dni po jej skończeniu - do 4.04.2021 r.
Czy dostęp do warsztatów/kręgów opowieści będzie dla wszystkich?
Niestety nie. Prowadzący warsztaty/kręgi opowieści zastrzegli sobie określny limit osób, które będą mogły wziąć udział w tych wydarzeniach. Nie będą one nagrywane i uczestnictwo w nich będzie możliwe tylko „na żywo”.
Ile to kosztuje udział w Konferencji?
Jeśli zdecydujesz się wziąć udział w Konferencji i dokonasz opłaty
do 31.01.2021 r. opłata wynosi – 290 zł
od 1.02.2021 do 10.03.2021 r. – 390 zł
od 11.03.2021 r. do 04.04.2021 r. – 450 zł
(-10% zniżki dla członków i członkiń Polskiego Stowarzyszenia Somatic Experiencing oraz członków i członkiń Instytutu Dobrej Śmierci)
A co, gdy wpłata za Konferencję dokonywana jest przez inną osobą, inny podmiot?
W przypadku dokonywania opłaty za udział w Konferencji przez podmiot lub osobę w imieniu innej osoby należy w tytule przelewu podać imię i nazwisko osoby, za którą dokonywana jest opłata, zgodne z danymi zawartymi w formularzu rejestracyjnym.
Przeraża mnie technologia. Czy skorzystam na udziale w Konferencji?
Na Twój email, który podasz podczas rejestracji, będą przychodziły dokładne instrukcje, jak należy się zalogować, aby wziąć udział w Konferencji na żywo i co zrobić, jeśli będziesz chciał/a odsłuchać wykładów w późniejszym terminie.
Czy możliwe będzie wystawienie faktury?
Tak, w formularzu zgłoszeniowym, proszę podać dane, na które będzie wystawiona faktura.
Czy będą wydawane zaświadczenia potwierdzające udział w Konferencji?
Tak.
Czy są przewidziane jakieś zniżki?
Tak, dla członków i członkiń Polskiego Stowarzyszenia Somatic Experiencing (PSSE) oraz członków i członkiń Instytutu Dobrej Śmierci (IDŚ) jest 10% zniżki od podanej kwoty.
Zapisz się na konferencję już teraz!
Dane do przelewu:
Sylwia Wójcik
Pracownia Psychologiczna Czas na Zmiany
ul. Prądzyńskiego 48/9 61-523 Poznań
Santander Bank
34109014630000000142322184
Wpisując w tytule przelewu: Konferencja 2021 [Imię] [Nazwisko]
Ważne:
Kontakt
W przypadku pytań, zapraszamy do kontaktu mailowego na adres: press.report.study1@gmail.com
