Co mówią czytelnicy

Na książkę Uzależnienie ukryte źródło trafiłem, gdy po 30 latach picia byłem już w procesie zmiany. Książka pomogła mi zobaczyć ogromną wartość jaka stała za moim nałogiem. Nie tylko jego negatywną stronę. Dała mi jasność, że za pomocą alkoholu próbowałem osiągnąć ważny cel, zaspokoić potrzebę kontaktów społecznych, przynależności, spontaniczności. Że moje uzależnienie było strategią, nieefektywną i która wiele mnie kosztowała, ale która służyła czemuś bardzo ważnemu. Kiedy dostrzegłem ten sens łatwiej mi było przyjąć i zaakceptować siebie, odzyskać poczucie własnej wartości i autentyczność. Szkoda, że na 30 lat przywiązałem się tylko do tej strategii. Kiedy dotarł do mnie sens tego co się działo, skupiłem uwagę bardziej na moim celu niż na sposobie w jaki dotąd próbowałem go osiągnąć. Zacząłem szukać innych strategii. Poczucie sensu wzmocniło również moją sprawczość.

Po wielu latach picia osiągnąłem zmianę i rozwój.

Jestem wdzięczny za książkę, która jest dla mnie odkryciem źródła.

Tadeusz-bezsilny wobec alkoholu.

***

Książka Uzależnienie ukryte źródło była dla mnie odkryciem i wywarła na mnie wpływ.

Chodziło o to że uzależnienie jest jednocześnie wskazówką czego nam brakuje,

I z pewnej perspektywy oglądane pokazuje nam naszą siłę

Wojtek

***

Problematyka uzależnień jest ważna z wielu powodów i na rynku wydawniczym w Polsce jest reprezentowana głównie od strony medycznej. Większość wydanych książek dotyczy uzależnienia od alkoholu.

Praca Pani Ewy Suchockiej stawia sobie za cel odmienne, poszerzone i pogłębione spojrzenie na zagadnienie uzależnienia. Autorka łączy kilka płaszczyzn analizy tego zjawiska: filozoficzną, moralną, antropologiczną oraz psychologiczną.

W centrum zainteresowania pojawia się zagadnienie używania, nadużywania oraz uzależnienia od substancji psychoaktywnych, potocznie zwanych narkotykami. Zaprezentowany typ analizy stanowi na rynku polskim pewne novum, warte moim zdaniem poznania przez szersze grono odbiorców.

W kolejnych rozdziałach pracy autorka zajmuje się:

1. Koncepcjami rzeczywistości społecznej w jej aspekcie moralnym.

2. Zróżnicowanymi koncepcjami i sposobami patrzenia na uzależnienie.

3. Przeprowadza krytykę dotychczasowych teorii uzależnienia i proponuje “twórcze podejście” do tego zagadnienia, bazujące głównie na teorii i praktyce Psychologii Zorientowanej na Proces Arnolda Mindella.

4. Zastanawia się jaką treść kryją zróżnicowane stany świadomości, w tym odmienne stany świadomości, wywoływane przez substancje psychoaktywne.

5. Dokonuje pogłębionej analizy różnorodnych substancji psychoaktywnych, przywołując ich historię, tradycyjne i współczesne metody zażywania, cele indywidualne i społeczne, jakie stawiają sobie użytkownicy tych substancji.

6. Wydobywa te elementy, tkwiące w nieświadomości osoby uzależnionej, które stanowią jej potencjał rozwojowy.

7. Prezentuje dwie metody terapii uzależnienia, mało w naszym kraju spopularyzowane: metodę znanego amerykańskiego psychiatry Stanislava Groffa oraz metodę opracowaną przez Arnolda Mindella. Obie metody posiadają solidną bazę teoretyczną oraz potwierdzoną praktyczną skuteczność.

Podstawową zaletą recenzowanej pracy jest wyjście poza tradycyjny paradygmat, w którym rozpatrywano zjawisko uzależnienia - paradygmat choroby, dewiacji, degradacji. Substancje psychoaktywne traktowane są w tym paradygmacie jako potencjalne zło, a ich używanie jako czynność naganna.

Autorka pracy proponuje poszerzenie perspektywy analizy. Uznaje uzależnienie za przejaw zablokowania twórczego, osobowego rozwoju, zaś substancje psychoaktywne postrzega w perspektywie ich zróżnicowanych form oddziaływania na organizm, psychikę i świadomość człowieka.

Ukazuje historyczno-antropologiczne fakty używania substancji psychoaktywnych w kulturach tradycyjnych w celach sakralnych, rytualnych i leczniczych. Wiedza o tym, iż społeczności etniczne traktowały i traktują substancje zmieniające stan świadomości z czcią i szacunkiem, jako element sacrum, stanowić może interesujący punkt wyjścia do rozważań nad przyczynami odmiennego ich traktowania w kulturze współczesnego Zachodu. Tu bowiem środki psychoaktywne funkcjonują przede wszystkim jako używki i “dragi”, które mają działać na płaszczyźnie czysto praktycznej, oderwane od swego sakralnego wymiaru. Wymiar sakralny prowadzi do istnienia szeregu regulacji, tabu i zakazów, które gwarantują bezpieczne używanie substancji psychoaktywnych w społecznościach tradycyjnych.

dr Paweł Karpowicz